Woestijnpraat

En we zijn weer op t vliegveld aan het wachten om terug naar vast land te gaan... Wat n heerlijke dagen hebben we achter de rug. 

Geen idee meer waar ik ben gebleven, maar na steeple island zijn we naar westpoint gegaan.. Een zo mogelijk nog mooier eiland dan steeple met n prachtige wandeling door de natuur, rockhoppers,  en weet ik wat allemaal nog meer.. Een stralende zon wen een strak blauwe lucht, gezelligheid alom en aan het eind van de wandeling kregen we ook nog eens een heerlijke high tea bij de enige twee bewoners van het eiland. De tocht bracht ons langs prachig glooiende bergen, schaapjes en steile kliffen. Je waant je in Engeland en dat klopt natuurlijk ook want de Falklands horen bij de uk. Terug de zodiak in wilde je er eigenlijk niet meer uit want het schouwspel van de tientallen  dolfijnen (de commersons) om je zodiak heen die vrolijk dartelend met je willen spelen, is een genoegen dat niet te stillen is. 

Maar goed, aan boord werd het uiteindelijk alleen maar beter want de bediening trakteerde ons op een allerheerlijkste bbq op het achterdek. Heerlijke stukken vlees, aardappeltjes, maïs en bakken sla en saus werden gecombineerd met wijnen en bier, met op de achtergrond wat gezellige ( dans) muziek.  De bemanning zat nog wat met de zodiak te klooien en dus de dolfijnen te spelen en dat maakte Antoinette en mij een tikkeltje jaloers... De ondergaande zon, de muziek, de wijn... Wij wilden ook! 

Werden we de eerste keer nog teruggestuurd door Delphine, de tweede keer durfden twee Russen ons zonder problemen - maar mogelijk wel met consequenties voor hen - mee te nemen en konden we de hele club aan het dek jaloers maken met een paar wilde rondjes zodiak met dolfijnen in t donker springend om de boot... Wat een ervaring!  

Daar waar het merendeel al rond de klok van 11 naar bed ging, gingen wij nog even lekker door en werd het bier en de wijn ingewisseld voor bacardi en whiskey (dank je wel Jan en Ferdinand) om vervolgens, toen die ook weer leeg waren terug te schakelen naar bier en wijn en nog meer wijn... Luisterend naar de ( iets te openhartige) stoere verhalen van James en toekijkend hoe sommige passagiers zich wel iets te ver lieten gaan  wat danspasjes betreft, was de sfeer super en deden we rond half 2 t licht uit om weer rise and shine de volgende ochtend rond half 7 weer op te staan voor weer een stralende zonnige dag in de Falklands... 

Carcass werd onze eerste landing en je had de long hike en de short hike.
 Uiteraard kozen wij voor de long hike die uiteindelijk niet veel langer dan n kilometer of 5 bleek te zijn, maar waar je - met alle stops voor vogels, pinguïns, bloempjes en mossen - toch prima 2 uur over kon lopen.. Fantastische wandeling met een parelwit strand en een mooie blauw zeetje... De zon die het licht er over straalt en de heerlijke temperaturen gaven je het idee ergens in het Caribisch gebied te zitten.. Jassen en truien gingen uit en de tshirts verschenen... Met een watertemperatuur van zo'n 10 graden, werd het ineens wel erg aanlokkelijk om te zwemmen, maar toch maar besloten mijn rubber boots aan te houden en gewoon langs het water te lopen en te genieten. 

Ook hier werden we weer na afloop verwend met een - zo mogelijk nog betere - high tea met de heerlijkste verse scones, cookies en lekkernijen terwijl we op onze sokken in de zon in de tuin zitten naast een paar reusachtige beesten die ons gisteren nog als lekker happie zagen... 

Terug aan boord werd het gevoel van het naderend vertrek versterkt door de briefing over hoe het bij Port Stanley verder zal gaan... Ik wil nog niet en wil eigenlijk nog dagen blijven, hier op de Falklands. 

Na de lunch wachtte een tweede landing op ons en ik ben blij dat we eindelijk weer eens wat beweging kunnen krijgen.. Peter, een vriend van Jan en Ferdinand die ook mee is, gaf aan normaal gesproken met deze reizen van de 73 naar de 80 kilo dte gaan... Ik wens toch dat met een paar kilo minder te kunnen doen..

Maar goed,  Saunders wacht op ons en aan land kregen we te horen dat we niet alleen de king Pinguin te zien zouden krijgen, maar ook nog het geluk hadden wat chics te kunnen bewonderen: de pinguïns hadden kleintjes!!! 

Nog geen 300 meter landinwaarts lagen de eerste stoïcijnse kings al op ons te wachten.. Kaarsrecht en - aanvankelijk - muisstil stonden ze daar minuten lang stil in de zon te staren... Een uk was er bij en die kun je onderscheiden door een schitterende bontjas die hij aan had.. Een groot bruin pluizebeest dat vreemd aan doet tussen de gladde, glanzende huidjes van de pinguin. 

Naast de kings lagen ook nog wat gentoos die hun kleintjes braaf onder hen hadden zitten en vriendelijk warm hielden tegen - in dit geval - de warmte want wat was het heet... Naar boven gelopen om daar mijn favoriet tegen te komen: de rockhoppers met hun stoere kuifjes. Tot een à anderhalve meter naderden deze punkers ons en keken hun brutale kopjes je soms verbaasd aan wat je in godsnaam hier komt doen. Een mooie berg lag voor ons en dus een uitdaging: op naar de top! 

Allejezus wat een klim en wat was t warm.. Halverwege kwam ik Michael ( van de boot) nog tegen die ff een paar uurtjes vrij had.. Beneden lag de albatroskolonie, maar ik kan bijna geen vogel meer zien en besluit dus lekker de paar schaapjes die ik zie te volgen richting top. Antoinette schuift aan en samen lopen we zwetend naar de top.. Uiteraard konden de mannen niet achterblijven toen ze ons daar zagen en dus werd de rust op de top snel verstoord door Tom en veejai en een Rus... Met  z'n allen snel weer terug naar beneden om op tijd bij de zodiak te zijn en ons voor te bereiden op ons laatste avondje aan boord..

Wat een succes optredens! Mijn deelname daaraan heeft in ieder geval vooreen boel gelach gezorgd... Voor het eten mocht ik samen met Nico op de deun van o champs elisees zingen en na negeren werden Antoinette, Marieke en ik gestrikt om in een kerstmanshow van opa Australian te spelen... Een groot drama, maar wel lachen dat uiteindelijk de drie meiden wel hun tekst kenden en de oude knar en z'n tekst vergeten was en z'n baard onder z'n kin had hangen..  We hebben gelachen... 

Nog even een laatste drankje, de koffers pakken en dan de koffer in, want vanmorgen mochten we om 6 uur op en stonden we iets voor 8en weer aan land... Even shoppen in Port Stanley en dan de bus in richting ( militair) vliegveld. Daar hangen we nu rond nadat Pap en Antoinette er uit werden gepikt om hun tas uit te ruimen...

Bijna weer in de bewoonde wereld! 

En dan roepen Nynke, Erik, Jan en Anne je bij zich om de eerste verjaardagskadootjes in ontvangst te nemen.... Vanavond lekker borrelen met z'n allen!

X

Snel weer ff verder.. Bedankt voor alle lieve bdaywishes.. Gisteren n hele lange reisdag gehad.. Pas rond 9 uur ' s avondspits kwamen we in santiago aan, maar wel bij n prachtig hotel ( W- hotel). Luxe alom en wat is het dan lekker om zonder heen en weer geschommel onder de douche te kunnen staan. De bedoeling was om misschien nog met n groepje n drankje te doen tot 12 uur en dan m'n bday te vieren, maar ons hotel lag ver uit het centrum en iedereen was wat moe.. Lekker dus met mam en pap aan de bar gehangen, op t terras hoog in de lucht, uitkijkend over santiago.

Dank lieve vriendinnetjes voor de in m'n tas gestopte kadootjes en kaarten en ondanks t vroege opstaan en de halve reisdag, voel ik me vandaag meer dan jarig. De vlucht naar Calama ging voorspoedig en daar werden we opgewacht door onze gids voor de komende dagen en via de toeristische rute, zodat we alvast wat warm konden lopen voor het land, bij een oase in de woestijn aan kwamen, genaamd alto atacama. Wat een heerlijk hotel, dat bijna niet opvalt tussen de bergen. Even snel lunchen en opfrissen en dan gaan we An onze eerste hike beginnen... Nog geen last van hoogtezieke maar toch maar stiekem lekker alvast aan de cocathee gegaan.. Straks happen en wellicht n massage maar in ieder geval heeeeeeel veeeeel zonnebrand, want t is hier 35 - 40 graden.. Ff omschakelen dus, wetende dat we twee dagen geleden tussen de pinguïns zaten..

Dikke kus van ons