Back home

En zon hebben we gekregen! Vanaf n uurtje of twaalf was er weer blauw in de lucht te bespeuren en na de ( heerlijke) lunch zijn we weer met Ludo op pad gegaan. De krater van gisteren in! Een kleine 50 " huisjes" lagen aan de rand van de krater, uitkijkend aan de ene kant over de stille zuidzee, aan de andere kant de caldera van de krater, gevuld me water, gras en plantjes. Hier werd ook de birdman competitie gehouden.. Iedere chief van iedere clan kiest een runner, een sportieve jonge vent die een soort triatlon moet afleggen al rennend, zwemmend en kajakkend, naar een eiland iets verderop om daar een ei van een stern te vinden en dat, ongebroken, zwemmend, rennend en kajakkend terug naar zijn chief  brengen die dan voor dat jaar de birdman is.. Een zeer eervolle taak die er uit bestaat de je je eervol jaar volledig afsluit en mediteert, om na te denken over wat de mogelijkheden en oplossingen zijn voor de verschillende clans en het behoud van de cultuur en het land. De afgelopen acht jaar heeft steeds een en dezelfde knul gewonnen.. Een held dus.

Daarna zijn we naar de weg van de Moai gegaan.. De route die moest worden afgelegd door de beelden om van de berg naarhun eindbestemming te komen... Tientallen kilometers dus en dat terwijl zo'n beeld tientallen ton per stuk wegen... Om te voorkomen dat ze zouden vallen of breken (uit eerbied moeten ze immers wel rechtop vervoerd worden), werd langs de zijkant van de weg sweet potatoe gepland die dan als glijmiddel diende en bovendien daarna meteen gebruikt kon worden voor de werkers om lekker op te kanen... Een tempeltje voor de Moai gezien die "inca-Style" gemaakt was (maar de Rapa Nui waren eerder!) en langs een stuk kus gegaan waar het water meters omhoog gespoten werd tussen twee rotsen door, als geisers de lucht in met een heerlijk verfrissende  mist voor ons. Wederom een geweldige dag en ook Ludo verstaat zijn vak bijzonder goed. Wat een kennis hebben die mensen in huis! 

Eindelijk eens een beetje rond normale tijd thuis en dus heerlijk lang getafeld en gewijnd, om voldaan ons nestje in te duiken.

Vanmorgen nog een laatste paar uur doorgebracht door daadwerkelijk in de krater te wandelen. Wat een bizar idee is dat.geweldig mooi en in een en al rust loop je daar in zo'n cirkel waar in dit geval dan weer tientallen Moais verscholen liggen. Dit is de vulkaan waar ze gemaakt werden en vanwaar ze werden getransporteerd. Niet alleen de wandeling en de vergezichten waren fantastisch, maar ook waren ze bezig enkele Moais te onthullen.. Die dingen liggen meters diep in de grond verstopt en god mag weten hoeveel meer er nog verstopt liggen... Het voordeel van een gids is dat we ook van de paden af mochten wijken en zo op de meest prachtige plekjes kwamen die anders voor je verborgen waren geweest.. Een uitzicht halverwege de krater bood zowel links als recht een beeld dat voor eeuwig op m'n netvlies zal zitten... Links de Tongariki, de plek waar we eergisteren de vijftien beelden bij zonsopgang hebben mogen ervaren, rechts een  overvieuw over de hele krater... Weer zo'n plek waar je uren zou kunnen blijven zitten...  Ik ben vergeten te vertellen da Ludo zijn zeven jarig zoontje had meegenomen. Een heerlijke actieveling met wie ik mijn energie een beetje heb kunnen delen door te springen, rennen en gek te doen.

Op de terugweg in de krater werden we verrast door een tweetal mannen in slechts traditionele onderbroek gehuld die kwamen trainen voor de birdman competitie... Leuk om te zien :-) en allejezus, zonder problemen springen ze in een kajak, duiken ze t water men zwemmen ze "even" een kilometer of wat heen en weer, aangemoedigd door ons en hun twee honden.. 

Terug de auto in bekroop mij het gevoel dat dit dan echt het onontkoombare einde is... Onze  laatste echte excursie en terug in het hotel rest ons niets dan pakken, gedag zeggen, een schitterende schelpenketting n ontvangst te nemen en de terugweg richting vliegveld te aanvaarden.. Wie denkt dat Rapa Nui alleen een beach en beelden eiland is, heeft het fout... En de paar dage die wij hadden, zijn eigenlijk veel te kort om alles tot je door te laten dringen, daadwerkelijk te voelen en te absorberen...weer een plek waar ik nog n keer naar terug moet. Daar waar ik dacht met deze reis de nodige landen en plekken af te kunnen vonken, is de wens en de wil om terug te gaan alleen maar groter geworden.

Vliegtuig in filmpje kijken en niets doen en dan nu weer terug n t Whotel in bruisend Santiago. Net lekker, maar ook n beetje droef, ons laatste avondmaal gegeten heerlijk o n terrasje in de straat en nu zou ik eigenlijk moeten slapen. Wil en kan nog niet. Bang dat ik die schaarse paar uurtjes vakantie die me nog resten verkeerd besteed door m'n ogen dicht te doen. Morgen ochtend nog even de stad in en dan zit het er op. Het waren fantastische dagen, weken en ik zou nog heeeeeeeel lang door kunnen gaan... Willen jullie dus svp een beetje credit voor me hebben als ik de eerste tijd wat chaggie ben in koud NL? Ligt zeker niet aan jullie, want weet nu al da het weerzien van jullie mijn vakantieheimwee wat zal laten zakken, maar deze reis was wel echt top. Iedere dag opnieuw.

Dikke kus en tot strakkies! 

En we zitten in t vliegtuig... Ready for take of. Altijd leuk dat ze mij me m'n korte stompjes extra beenruimte geven, dus die 13 uur vliegen tot aan Parijs zal wel goed gaan.

Vanmorgen alweer ouderwets gewerkt en n museumpje gedaan.. We hebben t in stijl met n lunch afgesloten. Nog n paar uurtjes en de rust is in t Bossche weer verstoord..

À bientot! 

Dikke kus en tot strakkies! 


Xx

Laatste update: we zijn geland!! Na ruim vier uur vertraging op parijs mogen we eindelijk ons koude regenachtige kikkerlandje weer begroeten en zijn we net op Schiphol aangekomen.., parijs kende de ene stakng na de andere en het grappige was dat je overal te horen kreeg dat we t vliegtuig nog wel zouden redden, maar bij aankoms bij de gate, bleek ons vogeltje al 20 minuten vertrokken tezijn. Voor niets gehAst, centair en schoenen in de hand en lopen rennen met een rugzak in je nek... 

Maar goed, ik mag niet klagen. Ruim vijf weken vakantie en iedere dag enoten, dus dit dagje dat wat tegenalag kent, mag geen naam hebben n tgrotere eheel. Nog een uurtje treinen en dan lekker de familie knuffelen met n wat verlaat sinterklaasfeest.

Inmiddels ook dat weer achter de rug. Nu weer lekker thuis, eerste wasje staat op en Piet ligt op mn schoot. Was heerlijk om de familie weer te zien en wie wordt nu niet gelukkig van een heerlijk onthaal met slingers, win tje, heerlijk eten en kaarsjes, in combinatie met zes deugnietgezichten en vier lieverds.

Mijn huisje is perfect bewaakt door loes! Kraakschoon, bloemetjes, snoepies... Wat wollen we nog meer.. Mmm, misschien n dagje vrij in plaats van om zes uur een wekker?
Morgenvroeg nl weer gewoon de wekker en business as usual.. Dat zal tegenvallen! 

Bedankt voor alle lieve reacties en hoop tot heel snel!
Xx